سلام بردردانه غریب زهرا

​
گویند دهقانی مقداری گندم در دامن لباس پیرمرد فقیری ریخت. پیرمرد خوشحال شد و گوشه‌های دامن را گره زد و رفت!

در راه با پروردگار سخن می‌گفت: ای گشاینده گره‌های ناگشوده! عنایتی فرما و گره‌ای از گره‌های زندگی ما بگشای.
در همین حال ناگهان گره‌ای از گره‌هایش باز شد و گندم‌ها به زمین ریخت!
او با ناراحتی گفت:

من تو را کی گفتم ای یار عزیز
که این گره بگشای و گندم را بریز!
آن گره را چون نیارستی گشود
این گره بگشودنت دیگر چه بود؟

نشست تا گندم‌ها را از زمین جمع کند، در کمال ناباوری دید دانه‌ها روی ظرفی از طلا ریخته‌اند!

ندا آمد که:
تو مبین اندر درختی یا به چاه
تو مرا بین که منم مفتــاح راه

《 مولانـــــا 》

​
صـــــبور باش…

هم حکمــــت را می فهمی…

هم قسمــــت را می چشی…

هم معجــزه را میبینی ..

​
خدایا خواستم بابت هر گناهی که کرده ام شمعی روشن کنم
سوختنش را ببینم و جهنم را یادآور شوم
اما گناهانم آنقدر زیادبودکه ترسیدم دنیا را به آتش بکشم
خدایا…!!! بابت هر شبی که بی شکر سر بر بالین گذاشتم
بابت هر صبحی که بی سلام تو آغاز کردم
بابت لحظات شادی که به یادت نبودم
بابت هر دلی که شکستم
بابت هر گره که به دست تو باز شد و و من به شانس نسبت دادم
بابت هر گره که به دستم کور شد وتو را مقصر دانستم: مرا ببخش
خـدایا : منم منم هایم را نبیـن . خودت خوب می دانی “من بی تو هیچـــم“

​
اقاجان…خیال امدن ندارید؟؟

​
خدایا
اینده پنهان است…راهی نمیبینم…
اماهمین که تومیبینی برایم کافیست!!